Op 90 jarige leeftijd is Arnold aan zijn laatste reis begonnen. Bedroefd, maar dankbaar voor alle liefde en zorgzaamheid die wij van hem mochten ontvangen, geven wij u kennis van het overlijden van mijn lieve man,
onze vader, onze opa en onze overgroot opa
Lieve meneer van Rijn,
Ik herinner de gezelligheid die wij samen met Marja & Nicoline hadden toen wij elke week naar onze Indonesische kookcursus in Alkmaar gingen. Wij hadden veel lol en na afloop mochten we zelf ons eigen gemaakte gerechten opeten en dan met een heerlijk koud biertje erbij. Van dit kokerellen kon u enorm genieten. En ook vaak als ik in Castricum kwam was er altijd wel wat Indonesisch eten , zoals de perkedelletjes etc. Altijd gezellig. U heeft een mooie leeftijd bereikt.
Vaarwel zeggen wij en sluiten af met “Una cerveza muy fria”
Liefs
Erwin & Rosita
Lieve buurvrouw Jopie en familie,
Wat naar om te horen van het overleiden van Arnold. Het was een ontzettend lieve (buur)man en de wereld is een stukje donkerder zonder hem. Ik zal Winnie een knuffel geven en hoop dat ik via dit register jullie ook een knuffel kan geven.
Veel sterkte gewenst.
Liefs,
Elwin
Lieve Jopie en familie,
Van harte gecondoleerd met het verlies.
Met warme gevoelens denk ik terug aan de tijd met jullie als fijne buren, waarin lief en leed met elkaar gedeeld werd.
Daarom vind ik het zo verdrietig dat door de coronatijd er geen afscheid genomen kan worden., ik zal gebruik maken van de mogelijkheid om de plechtigheid bij te wonen via internet.
In gedachte bij jullie,
veel sterkte!
Willemijn
Lieve buurvrouw Jopie en familie,
Wat je in hart bewaart, raak je nooit meer kwijt! Heel veel sterkte en liefde in deze moeilijke tijd.
Liefs,
Angelie
(Pleegdochter van Willemijn Botman)
Lieve Jopie en kinderen,
Gecondoleerd met het overlijden van Arnold.
We leven met jullie mee en wensen jullie heel veel sterkte en kracht toe voor de komende tijd.
We zullen de goede herinneringen aan Arnold koesteren.
Liefs, Irma en Jan
Schagen, november 2020
Lieve familie van Arnold,
Een indische jongen en een indisch meisje, dat klikte meteen en met Jopie erbij werd het een hechte vriendschap.
Ons beider hobby, de indische keuken verbond ons nog meer.Arnold( ik heb heel lang Arnout gezegd) ging op kookles, maar ik bleef de gerechten van mijn familie trouw maar profiteerde zo nu en dan van zijn lessen en ik maak nu de beste atjar naar zijn recept!
Arnold, een verwoede zeiler , Jaap, een verwoede zeiler dat maakte dat de jongens Joop en Alex gingen zeilen en ook vrienden voor het leven werden.
Met de dames van de”engelse club” mochten de mannen soms mee ,om ergens op het eiland bij Akersloot aan te leggen en heerlijk te eten, of bij een van de dames thuis bij mekaar te komen.
Het eten was altijd belangrijk en de pergedellen kwamen weer op tafel.
Helaas was het moeilijk om het stel bij mekaar te houden want men werd ouder en de een na de ander verdween naar het hiernamaals….en komt hij hun daar nu tegen??
Een fijne herinnering heb ik aan de dag dat Arnold en Jopie naar Andel kwamen om kennis te maken met mijn maatje Willem .
Arnold zat op zijn spraakstoel en veel vertelde over zijn tijd dat hij zeeman was.
En… het indische eten smaakte hem goed!
Arnold blijft in mijn herinnering met zijn lach en de stoute ogen ! Hij blijft in mijn hart.
Veel sterkte wens ik je om dit verlies te verwerken, met liefs en een grote hug van Joyce.
Jopie en familie,
Na een lange periode van ziekte betuig ik nu mijn innige deelneming met het verlies van Arnold.
Hierbij denk ik aan de vele mooie herrinneringen die we samen in onze goede jaren hebben gehad.
Ik wens alle dierbaren veel kracht dit grote verlies te dragen.
J. Mostert.
Lieve buurvrouw Jopie,
Twintig jaar geleden kwamen we in elkaars leven. Willem en ik gingen in augustus 1999 op de Ruiterweg in Castricum wonen. Ons keukenraam keek uit op jullie zolderraam aan de Helmkade. Toen Ella was geboren, ontmoetten we elkaar voor het eerst tijdens het kraambezoek. En vanaf dat moment waren jullie, Buurman Arnold en Buurvrouw Jopie, zoals wij dat noemden ‘de derde opa & oma’.
Wat een bijzondere band is er in die jaren gegroeid. Samen hebben jullie veel op Ella gepast. En Ella heeft veel gesmuld van al het lekkers dat Arnold in de keuken maakte. Ella, kon nogal de oren van jullie hoofd kletsen en was bepaald niet de rustigste, maar niets was jullie teveel. Behalve wanneer Feijnoord speelde en op TV was, dan vond Arnold het wel welletjes en stelde hij voor dat we beter ergens anders konden gaan zitten ;).
We hebben in de jaren dat jullie naast ons woonden lief en leed gedeeld. De vakanties met de hele club uit Zweden, die, heel gezellig, ook vaak bij ons kwam logeren. Nicoline voelt inmiddels als mijn grote Zweedse zus. Sanne en Luna en Ella die uren met elkaar speelden en de verjaardagen van hen waar we bij mochten zijn op de woonboot in Amsterdam. ‘Sinterklaas’-Jopie die steevast ook een cadeautje voor Ella op de Helmkade had gebracht…
Marja hadden we graag beter leren kennen. Wat een verdriet dat jullie zo jong afscheid van haar moesten nemen. Luyksgestel komt meteen in me op. Ons verdriet om onze Willem mochten we veel met jullie delen. De vele verhalen die jullie over Rotterdam vertellen, de geboorteplaats van Willem, betekenen veel voor Ella en mij.
De Holland Amerika-lijn… daar hadden Willem en Arnold een connectie. Daar hebben ze veel over gepraat.
Toen jullie een aantal jaren geleden besloten naar de Rotterdamse wijk Schiebroek te verhuizen, poeh, dat was even slikken. Maar we gunden het jullie zo om daar fijn samen oud te worden. Hoe anders is dat gelopen. Hoe zwaar…
Herinneringen ophalen, dat werd voor Arnold steeds moeilijker de laatste jaren. Zo heb je eigenlijk al in kleine stapjes afscheid van elkaar moeten nemen. En toch, de levensgenieter Arnold, zag je steeds door alle ellende heen. Samen bitterballen eten, en ik herinner me ook nog een etentje in een mooi restaurant aan het water, waar we uiteraard weer een rijsttafel hebben gegeten.
Lieve buurvrouw Jopie, lieve allemaal van de familie van Rijn aan de Helmkade, wij zijn dankbaar dat we jullie kennen, dat we ons zo verbonden mogen voelen met jullie gezin. Met het verlies van Buurman Arnold verliezen jullie je lieve levenslustige man, vader, opa, en grootvader. Daar wens ik jullie heel, heel veel sterkte mee.
Wat we niet verliezen en wat wij met jullie mogen delen (hoe dankbaar ben ik daarvoor) is een stukje dierbare levensgeschiedenis die we hopelijk nog vaak in herinneringen met elkaar op gaan halen.
Buurvrouw Jopie, dank dat je zo voor Arnold hebt gezorgd.
Ik hoop dat je over een tijdje, over de ziekte heen, terug kunt kijken naar de man de vader die hij was. En dat je, met in je herinnering Arnold als levensgenieter, je laat inspireren te leven de komende (vele!) jaren, samen met je dierbare familie. En af en toe schuiven Ella en ik dan ook graag weer aan.
XX Anita
Lieve Jopie,kinderen ,kleinkinderen en familie,
Via deze weg willen wij jullie allen condoleren met het grote verlies van Arnold.
Vandaag vanuit Heiloo willen wij jullie heel veel sterkte toewensen.
Met hartelijke groeten, Jan en Jenny Butter
Beste Arnold,
Wat jammer dat wij afscheid moeten nemen. Ik zou je willen bedanken voor het feit dat je zo’n goede vader bent geweest voor onze kinderen en kleinkinderen.
Persoonlijk ervaar ik het als een verlies, wij konden het goed met elkaar vinden.
Vaarwel op deze nieuwe reis
Paul
Jopie en familie , gecondoleerd met het verlies van Arnold en heel veel sterkte met de verwerking .
Liefs van Hans en Ria Nijhuis.
Lieve tante Jopie, kinderen, kleinkinderen en familie
Heel veel sterkte in deze periode we hebben de dienst in deze rare tijden online gevolgd.
Ik zal de leuke en mooie tijden die ik bij jullie in Castricum heb meegemaakt nooit vergeten.
Liefs Frank en Pauline.
Dank je wel Arnold voor alle goede herinneringen
Rust in Vrede
Grote kus van Donata
Mooi bijzondere crematie voor een mooie bijzondere man.
Veel sterkte en liefs gewenst voor de hele familie.
Dikke kus Marije, Ed en Arie